در این نوع قرارداد، مالک و سازنده با همکاری یکدیگر برای ساخت و بهره‌برداری از یک پروژه ساختمانی توافق می‌کنند. مالک زمین را فراهم می‌آورد و سازنده مسئولیت ساخت و تأمین هزینه‌های مربوط به پروژه را بر عهده دارد. در این توافق، توازن بین حقوق و تعهدات طرفین کلید موفقیت پروژه است. تنظیم دقیق و شفاف این حقوق و تعهدات، و پیش‌بینی ضمانت‌های اجرایی، اساس کاهش ریسک‌های قراردادی و موفقیت پروژه است.

۲. روش‌های نوین تنظیم قرارداد مشارکت در ساخت

یکی از مهم‌ترین تحولات در تنظیم قراردادهای مشارکت در ساخت، استفاده از متدهای جدید برای تعیین حقوق و تعهدات طرفین است. این متدها شامل پیش‌بینی دقیق مراحل ساخت، زمان‌بندی اجرای تعهدات و تعیین ضمانت‌های اجرایی در صورت بروز تخلف است.

الف) پیش‌بینی مراحل ساخت و تعهدات پلکانی:

در برخی موارد، به‌کارگیری روش پلکانی در تنظیم تعهدات طرفین، به بهبود روند پروژه کمک می‌کند. در این روش، پروژه به مراحل مختلف تقسیم می‌شود و طرفین با تکمیل هر مرحله، تعهدات جدیدی را به عهده می‌گیرند. این روش برای پروژه‌های بزرگ یا پیچیده که نیازمند تضمین پیشرفت در هر مرحله است، کارآمد خواهد بود.

ب) تنظیم تعهدات بر اساس پیشرفت کار:

یکی دیگر از متدهای نوین، تنظیم تعهدات سازنده بر اساس پیشرفت کار و مطابق با استانداردهای ساخت است. به این معنا که پرداخت‌ها یا تحویل واحدهای ساختمانی به سازنده تنها پس از اتمام هر بخش از کار و تأیید کیفیت آن توسط ناظران و کارشناسان انجام می‌شود. این روش نه تنها خطرات مربوط به تأخیرات احتمالی را کاهش می‌دهد، بلکه انگیزه‌ای برای سازنده جهت تکمیل سریع‌تر و باکیفیت‌تر پروژه فراهم می‌کند.